Getuigenis

Joos kwam tot bloei in het Fietsatelier

“Bij mij is het glas altijd halfvol.” Met die woorden presenteert Joos – op de drempel van zijn 63e verjaardag – thee en taart en zet hij de toon van zijn verhaal over openbloeien en je draai vinden in ’t leven.

Hij heeft zijn ochtendritueel achter de rug: “Ik ben een uur en een kwart onderweg met auto en bus. Niet met de fiets: er is hier geen douche! Eerst loop ik Panos binnen voor mijn dagelijkse kop koffie mét rijsttaartje. Zo kom ik stillekes tot leven. Ik wil de dag in alle rust te kunnen starten en een buffer bouwen tegen het teveel aan prikkels in het Fietsateljee.

“Ik zorg goed voor mezelf. Zo wil ik een voorbeeld zijn voor mijn volwassen kinderen, hen laten zien dat ik het goed stel en tevreden ben.”

Joos werkt nu 16 jaar in het atelier.

“Ik kwam “met een rugzakje, vol met ook goeie dingen” op een werkplek waar ik me welkom voelde. En nog steeds voel. Het werd de juiste plaats op het juiste moment. Ik maakte de klik in mijn hoofd. Ik verzoende me met mijn leeftijd. Ik hoefde me niet meer te bewijzen. Ik kwam op 47 jaar in volle bloei! Ik doe mijn job graag. Ik maak fietsen op: uit diverse onderdelen stel ik een nieuwe samen. Maar veel liever repareer ik fietsen: iets dat kapot was herstellen en terug bestaansreden geven.

Hier wordt gezwansd en van gedachten gewisseld. De sociale contacten helpen me open te blijven. Dat allemaal maakt werken hier betekenisvol. Hiervoor blijf ik het doen, niet voor die euro per uur bovenop mijn invaliditeitsuitkering.

Mijn opleiding kreeg ik op de werkvloer: de technische bagage en mijn vorming als mens.Elke dag is hier hetzelfde en toch ook heel anders. Het werk is gevarieerd. Ik mag al eens een groepje rondleiden, dat hier op bezoek komt. Ik schrijf ook het verslag van de medewerkersvergadering. Een grote meerwaarde van werken in het Fietsatelier is de structuur. Daardoor kom ik elke dag mijn bed uit. Ik krijg hier veel waardering van mijn collega’s en van de begeleiders. Het is mijn onderhoudstherapie, healing van mijn gekwetstheid.

Hier wordt gezwansd en van gedachten gewisseld. De sociale contacten helpen me open te blijven. Dat allemaal maakt werken hier betekenisvol. Hiervoor blijf ik het doen, niet voor die euro per uur bovenop mijn invaliditeitsuitkering.