Krista werd bijna uit haar huis gezet
Krista had het moeilijk om dingen weg te doen, waardoor het huis en de tuin na verloop van tijd vol lagen. Een van haar buren klaagde bij de sociale huisvestingsmaatschappij over rommel in haar tuin. De sociale huisvestingsmaatschappij kwam bij haar langs om na te gaan of die klacht terecht was. Ze lieten haar weten dat ze haar hele huis moest opruimen, omdat er anders een uithuiszetting dreigde. Na de waarschuwing kwam de sociale huisvestingsmaatschappij opnieuw langs, maar dan samen met Vanessa. Zij is hulpverlener bij CAW Halle Vilvoorde en doet onder andere preventieve woonbegeleidingen. Tussen Krista en Vanessa klikte het goed, en het werd al snel duidelijk dat er meer aan de hand was dan wat rommel.
Krista vertelt dat ze bijna ineenzakte van schaamte toen Vanessa voor het eerst langskwam. “Ik wist wel dat mijn huis er niet goed bij lag, maar ik negeerde het na verloop van tijd. Ik zag het gewoon niet meer. Maar op dat moment kwam het besef wel dat er iets aan moest gedaan worden.”
Achterliggende problemen
Ze heeft al veel meegemaakt en geraakte telkens dieper in de put. “Op den duur zie je gewoon geen uitweg meer. Ik had geen fut.” Het begon met een echtscheiding. “Mijn ex-man is ervandoor gegaan en ik bleef achter met mijn zoon. Ik moest hem alleen grootbrengen als alleenstaande moeder.” Door de scheiding kwamen er ook financiële problemen. “We waren met gemeenschap van goederen getrouwd en ik heb schulden van hem moeten afbetalen. Ik geraakte financieel in de put en heb moeten vechten om rond te komen.”
“Ik had geen fut”
Ze kreeg ook nog eens gezondheidsproblemen. Krista heeft de ziekte van Ménière. De ziekte van Ménière is een zeldzame aandoening aan het binnenoor die draaiduizeligheid, gehoorverlies en oorsuizen kan veroorzaken. Dat zorgt ervoor dat Krista bij fysieke inspanningen snel duizelig wordt. Ze is daardoor al een paar keer lelijk gevallen. “Ik kampte ook met depressies en burn out. Ik verloor mijn vechtlust en het ging van kwaad naar erger.” Door haar gezondheidsproblemen kan Krista niet werken en leeft ze van een invaliditeitsuitkering.
De situatie begon te wegen op haar huishouden en uitte zich dus ook in rommel bij haar thuis. Een poetsdienst inschakelen was te duur, waardoor haar situatie bleef aanslepen. “Ik zag het bos door de bomen niet meer.”
Grote schoonmaak
Met telkens concrete doelen op korte termijn hebben Krista en Vanessa stap voor stap het hele huis onder handen genomen. “Kamer per kamer hebben we samen opgeruimd. Veel dingen heb ik weggedaan, die ik anders maar bleef terugzetten. Vanessa heeft met mij alles overlopen om te zien wat ik nog nodig had. Als ik dan twijfelde, stelde ze me de vraag of ik het nog gebruikte. Als ik het niet meer gebruikte mocht het weg. Na een tijd begon ik zelf ook dingen weg te smijten.”
Het resultaat mocht er zijn, en Krista kon in haar woning blijven. “Nu ben ik veel alerter voor alles, Als er nu iets rondslingert, er ergens een stofje ligt, of er iets scheef staat, ben ik er veel gevoeliger aan.“
“Als er nu iets rondslingert, ben ik er veel gevoeliger aan”
Een opgeruimd leven
In de begeleiding wordt er zoveel mogelijk ingegaan op de verschillende factoren die een rol spelen in de situatie. Hulpverlener Vanessa vertelt: “Als ik aanvoel dat dat dingen zijn die ik in onze begeleiding kan opnemen, doe ik dat zo veel mogelijk. Als Krista bijvoorbeeld graag dingen kwijt wil over haar verleden, of bijvoorbeeld hulp nodig heeft met papieren, dan kan ze altijd bij mij terecht. Als ik merk dat het om zwaardere problemen gaat die we in het CAW moeilijk kunnen opnemen ga ik doorverwijzen naar andere diensten. Maar ook daarmee zijn de mensen geholpen.
Krista kreeg ook heel wat tips mee. “Door mijn ziekte word ik snel draaierig als ik me buk of draai. Dat was voor mij een enorme last bij het kuisen, want ik moest me telkens bukken om mijn dweil uit te wringen. Vanessa deed me toen kennismaken met een dweilsysteem van Vileda, waardoor ik me nu niet meer moet bukken om mijn dweil uit te wringen. Nu lukt het voor mij veel beter om schoon te maken. Dat zijn kleine, onnozele dingen, maar ze helpen je wel een pak verder.”
Vaak is een woonbegeleiding ook een soort rouwbegeleiding, want je moet de confrontatie aangaan met gebeurtenissen en ervaringen uit je leven, en je moet die verwerken. Spullen wegdoen uit een periode van je leven die je aan het verwerken bent, maakt deel uit van het hele verwerkingsproces.
“Het was mijn redding”
Krista is enorm dankbaar dat zij zo geholpen werd. Voor haar heeft dat enorm veel betekenis in haar leven. “Het was mijn redding. Het heeft mijn ogen opengedaan. Nu kan ik ook beter dingen loslaten, want dat kon ik vroeger moeilijk. Ik ben in het verleden slecht behandeld door mensen, waardoor ik heel wantrouwig was. Ik heb hierdoor nu terug vertrouwen gekregen, omdat het me duidelijk maakte dat er toch nog mensen zijn die je willen helpen. Mensen die het goed met je voorhebben.” De begeleiding die Krista kreeg van het CAW betekent dan ook meer dan een opgeruimd huis als resultaat. Voor haar lijkt het bijna alsof ook haar leven helemaal opgeruimd is.
Geschreven door Lies Debouver
