Zin geven is zin krijgen
Het heilzame gevoel iets te kunnen doen voor een ander kan moeilijk overschat worden. Iets betekenen voor iemand is iets betekenen voor de wereld. Een reden om s ’ochtends sok en schoen aan te trekken. Vrijwillige inzet is een van de bretellen waarmee een mens zichzelf uit de put kan hijsen. Omgekeerd, het gebrek eraan doet mensen afhaken. Hoe dieper in de put, hoe meer geïsoleerd, enzoverder. Babbelen, en anderen helpen, kan die vicieuze cirkel een halt toe roepen.
Mia is vrijwilliger in de Zonnebloem, het inloopcentrum van CAW Oost-Brabant in Diest. Ze vertelt haar verhaal.
“Ik ben een vrijwilliger. Ik doe dit met hart en ziel. Onder mensen zijn is voor mij van belang.
Een lange weg heb ik afgelegd om te zijn wie ik nu ben. Van schulden en onzeker, altijd op mijn hoede, naar een open karakter. Van moeilijk om mee te werken, naar een geliefd iemand.
Ik heb mensen leren helpen en er mee praten, tussen hulpverlener en bezoeker, nieuwe of zij die al lang komen. Een extra paar ogen en oren in de keuken. In het begin liep niet alles van een leien dakje. Met vallen en opstaan, en ja ook ruzie; toch blijven komen en veranderd. Maar de leeuw zit er nog in. Hij is rustiger maar kan altijd opduiken als het niet naar zijn zin is, of weer eens gekwetst.
Soms denk ik dat er ergens op mijn voorhoofd een bordje hangt met ‘klaagpaal’. Maar dat is goed. Ik ben ondertussen zelf aanspreekpunt geworden, doorgeefluik naar Inge en Tom, eenmaal, andermaal.
Vrijwilligerswerk is nooit gedaan. Gelukkig maar. Een blij gezicht is goud waard, telkens weer nieuwe mensen ontmoeten en de weg naar het inloopcentrum helpen vinden.”
— Mia
Uit: ‘Mensen en de kracht van ontmoeting’, een verhalenbundel, uitgegeven door de provincie Vlaams-Brabant, gerealiseerd door Tom Kenis.
