Dag tegen armoede (17 oktober)

1 op 5 kinderen in België dreigt in kansarmoede verzeild te geraken. 1 op 6 Belgen heeft onvoldoende inkomen om zijn basisvoorzieningen te betalen.

Hallucinante cijfers, maar de bittere realiteit.

Een realiteit waar ook het CAW dagelijks mee geconfronteerd wordt. In 2019 klopte 1 op 4 cliënten aan met een vraag rond armoede, schulden of toeleiding tot de basisrechten. Mensen schrikken vaak van deze cijfers. Ze associëren armoede met zichtbare kenmerken zoals dakloosheid of tewerkstelling, maar in werkelijkheid is armoede dikwijls een verborgen probleem. Heel wat mensen weten hun armoede goed te verstoppen voor de buitenwereld, vaak uit angst. Angst om uitgesloten te worden. Angst voor de reacties. Angst om veroordeeld te worden door anderen. Veel mensen hebben nog steeds een vertekend beeld van armoede, dat in stand wordt gehouden door onjuiste vooroordelen. Wij helpen deze vooroordelen graag de wereld uit…

Wie wil werken, kan werken

“Was het maar zo eenvoudig”, vertelt Eline. “Bij het JAC (jongerenaanbod CAW) bieden we woontrajecten voor jongeren die alleen gaan wonen of reeds alleen wonen. Ik begeleid hen hierbij en ga mee op zoek naar een woning. Een budgetvriendelijke woning weliswaar, want veel jongeren die noodgedwongen op eigen benen moeten staan, hebben het niet breed. Daarnaast gaan we met deze jongeren op zoek naar een inkomen, maar op de arbeidsmarkt heerst nog steeds veel discriminatie. Vereiste ervaring, rijbewijs, benodigde diploma’s, een vast adres, … . Zaken die nodig zijn voor het vinden van een goede job, maar niet altijd vanzelfsprekend zijn voor mensen die in armoede leven.”

Caroline, werkzaam in de Acute Opvang van CAW Boom Mechelen Lier, bevestigt dit. “Mensen die willen werken, krijgen niet altijd de kans om te werken. Ze  zijn al te lang werkloos, hebben een andere huidskleur, hebben geen dak boven hun hoofd, … . Ze passen niet in het profiel dat de meeste werkgevers voor ogen hebben en krijgen daarom geen kansen aangeboden. In de Acute Opvang zien we vaak mensen die met dag- of weekcontracten werken, maar weinig of geen perspectief hebben op een vast contract. Ook dat werkt demotiverend.”

Zij hebben een schoon leven. Niets doen, maar wel elke maand gratis geld.

“Als je elke dag moet zien te overleven, blijft er weinig leven over,” stelt Sofie van het Crisisteam. “Een armoedeprobleem is niet alleen een gebrek aan geld. Het gaat ook gepaard met sociale uitsluiting. De onmogelijkheid om deel te nemen aan gestructureerde vrijetijdsbesteding bijvoorbeeld. We zien hier soms kinderen die niet naar de sportclub of op zomerkamp kunnen omdat de ouders het inschrijvingsgeld niet kunnen betalen. Of gezinnen die niet kunnen deelnemen aan culturele evenementen. Daar staan we als samenleving te weinig bij stil. Er zijn wel initiatieven die daaraan tegemoetkomen, maar we hebben nog een lange weg te gaan.”

“Een schoon leven zou ik dat zeker niet noemen,” reageert woonbegeleider Bart op deze stelling. “Mensen die een uitkering krijgen winnen niet elke maand het groot lot, maar krijgen een klein sociaal inkomen waarmee ze moeten rondkomen. De kansen op het vinden van een menswaardige huisvesting zijn met dit budget heel beperkt.” Het Netwerk tegen Armoede kaart dit probleem ook aan in hun jaarlijkse campagne. De laagste uitkeringen moeten omhoog, tot boven de armoedegrens, en moeten bovendien een pak toegankelijker zijn.

Het is hun eigen schuld dat ze arm zijn, ze hebben het zelf gezocht

“Iemand die in armoede leeft, zou deze uitspraak nooit doen”, zegt Amadeus van het JAC. “Elke dag zie ik jongeren die niets liever wensen dan uit de armoede te stappen. Ze willen gaan werken en op eigen benen staan, maar worden geblokkeerd door mentale barrières. Een onverwerkt trauma, een beperking, geen ondersteuning of netwerk waar ze op kunnen terugvallen, … wat maakt dat ze geen verdere stappen kunnen zetten of deze kunnen vasthouden.”

Het is fout om mensen in armoede meteen met de vinger te wijzen. We moeten oog hebben voor de bredere context. “Armoede is geen individuele keuze, maar een maatschappelijk probleem”, vertelt Mathias van Woonbegeleiding. Charlotte vult aan: “Hoe we hiermee omgaan, vertelt meer over de maatschappij waarin we leven, dan over het individu. We kunnen allemaal ons steentje bijdragen in de strijd tegen armoede, ook onze overheden.”

Mensen in armoede kunnen geen prioriteiten stellen. Ze geven geld uit aan nutteloze dingen, zoals huisdieren

“Ook mensen in armoede hebben hier recht op. Een huisdier kan veel waarde hebben voor mensen”, legt wooncoach Peter uit. Ik ken mensen in armoede die zelfs nog liever een boterham minder zouden eten, dan hun huisdier te moeten opofferen. Huisdieren geven hen onvoorwaardelijke liefde en helpen de eenzaamheid te doorbreken. Die achterliggende gedachte vergeten mensen vaak.”

Laat je niet (mis)leiden door vooroordelen…

…maar geef armoede een realistisch gezicht! Armoede is een thema dat ons nauw aan het hart ligt, dus gaan we mee de strijd aan. In onze hulpverlening, maar ook door samen te werken in een netwerk met lokale besturen en partners. Door allemaal ons steentje bij te dragen, kunnen we er samen voor zorgen dat iedereen kan genieten van een menswaardig bestaan!

Wil je jouw betrokkenheid tonen? Protesteer vandaag mee en hang een wit laken buiten. #samentegenarmoede.

 

 

Om deze video te kunnen bekijken, moet je cookies aanvaarden.