Geven om elkaar, ook in 2020!
Het voorbije jaar waren we met z’n allen bezorgd. Over de aarde, het klimaat en over de mensen die in deze wereld leven. En de voorbije maand was woelig: besparingen van de Vlaamse regering, die enkel op cijfers gebaseerd zijn, doen vragen stellen over de menselijkheid van dit politieke beleid. We worden opstandig wanneer men zo raakt aan waardevol werk dat meebouwt aan een warme solidaire samenleving. We worden opstandig, maar nooit bitter. Omdat we weten dat er altijd wel weer nieuwe mooie dingen ontstaan als je er maar samen in blijft geloven.
Greet trekt de fondsenwerving van ikgeefomeenander.be ten voordele van projecten van CAW Oost-Brabant. Ze vertelt over haar ervaringen en ontmoetingen. En over solidariteit, die soms uit zeer onverwachte hoek komt:
Hij zit alleen aan een tafeltje naar buiten te kijken. Ik zie hem door het raam. Ik aarzel even en doe het dan toch. Ik stap binnen in het café en vraag een uitgestelde koffie. Ik loop naar zijn tafeltje en vraag of ik erbij mag komen zitten. Hij knikt. Ik schuif hem de koffie toe en zeg santé. Hij glimlacht verrast. We zwijgen.
Dan vraagt hij of ik mijn suiker gebruik en ik geef hem mijn zakje. Hij strooit het voorzichtig in z’n hand en doopt er z’n vinger in. ‘Vroeger toen ik klein was, was ik vaak ziek, m’n moeder gaf me dan een witte boterham met suiker. Dat was de max.’ Zijn zware stem klinkt versleten en moe. We zwijgen weer maar het lijkt plots alsof we veel dichter bij elkaar zijn nu.
Even later stapt hij op, hij schudt mijn hand. ‘Greet’, zeg ik, ‘merci dat ik even bij u mocht zitten’, hij lacht schuchter, ‘Jef’ fluistert hij iets te stil.
Ik vertrek terug naar mijn bureau. En ik lees in mijn mails dat de drie Leuvense Lions clubs ons het kerstdiner voor het inloopcentrum willen schenken, dat Edelhard van de Reynaertghesellen ons zijn zaal hiervoor gratis laat gebruiken, dat Margo van de Belgische ApothekersFederatie en Maureen van BringMe zich ondertussen uit de naad werken om verzorgingsproducten in te zamelen voor de dak- en thuisloze bezoekers van onze winteropvang, dat de Spoedgevallendienst van Gasthuisberg zich hier bij aansluit. Dat Katleen, Ria, Natalie en Elly van Femma toiletzakjes voor dakloze gasten naaien zodat ze die spullen kunnen meenemen als ze terug de straat opgaan.
Ik glimlach wanneer ik lees dat Sara van de Alive Kerk cadeautjes inzamelt voor de kinderen en moeders in onze vrouwenopvang, en dat Hans uit Tienen een spiksplinternieuwe Yamaha gitaar schenkt voor de kinderen in het inloopcentrum, dat we opnieuw kaasschotels krijgen voor de gasten in onze opvanghuizen, dat Ilse uit Kampenhout nachtkledij inzamelt voor onze tweedehandswinkel De Kapstok, dat Marthe met haar leerlingen van het vierde leerjaar van het Leuvense Sancta Maria zelf brood bakt voor ons sociaal restaurant, en dat de hele basisschool De Ark al zwemmend geld inzamelt voor ons kinderaanbod voor maatschappelijk kwetsbare gezinnen…
Het zijn er nog veel meer, allemaal warme acties van mensen die mee geloven met ons dat je maar een warme samenleving krijgt als je geeft om elkaar.
En ik bedenk hoe mooi dat is, en dat we dat in 2020 zo verder willen doen.
Even proef ik de smaak van suiker.
Een leuk moment aan de receptie: de Alive Kerk komt er hun kerstcadeaus leveren voor de kinderen in het Vluchthuis en het Vrouwenopvangcentrum
