In de schijnwerpers: vrijwilligers van onze inloopcentra

In onze inloopcentra Amarant, De Zonnebloem en de Meander werken enkele geëngageerde vrijwilligers. Ze onthalen er de bezoekers, staan achter de toog of toveren met veel liefde de lekkerste gerechten van achter het kookfornuis. We laten enkele van hen aan het woord.

Suzy werkt al 6 jaar in het inloopcentrum in Diest: “Ik ben zelf ernstig ziek en kan soms bijna niet lopen. Jaren geleden ben ik hier in het inloopcentrum terecht gekomen omdat ik het financieel moeilijk had en men mij vertelde dat ik hier goedkoop kon eten. Ik zei tegen mezelf achteraf dat ik nóóit meer ging terugkomen. Maar zoals je ziet, ben ik hier nog steeds. En ik help graag waar ik kan. Ik vind het werk erg leuk. Er zijn dagen dat ik té ziek ben om te komen werken, en dan mis ik het echt. Ik voel me hier goed én nuttig.”

“Er zijn dagen dat ik niet kan komen werken als vrijwilliger, dan mis ik het écht.”

Suzy kent bijna iedere bezoeker bij naam en is voor hen een luisterend oor. “Ik ben erg sociaal, en ik doe graag een babbel met de mensen. Wat het CAW hier doet is ook enorm goed: mensen die het moeilijk hebben kunnen hier gratis hun was doen, een koffie drinken, een gezelschapsspel spelen of wat televisie kijken. Voor sommige mensen is het te duur om bijvoorbeeld een rol vuilniszakken of een hele strip postzegels te kopen. Hier kunnen ze alles per stuk kopen en dat maakt voor hen een wereld van verschil.”

Ook Suzy’s dochter, Lotte, draait sinds kort mee als vrijwilliger op de dagen dat ze niet naar de les moet. “Ik ben een echte babbelkous. Met de bezoekers hier sla ik ook graag een praatje. We organiseren soms ook activiteiten voor de bezoekers. Jaarlijks organiseren we een picknick buitenshuis.”

“En dat is belangrijk,” vult Suzy aan, “sommige van de bezoekers zitten altijd binnen en op die manier komen ze toch eens in de gezonde buitenlucht.”

Trekken ze zich het lot van de bezoekers aan? “Ik wel,” zegt Suzy, “Ik heb zelf zo diep gezeten. Soms zie ik mensen echt op een paar maanden tijd helemaal aftakelen. Hun algemene verzorging gaat achteruit en ik herken hen bijna niet meer. Dat raakt me wel ja.”

“Ik heb het daar ook moeilijk mee,” zegt Lotte, “Het is soms heel confronterend, maar veel vaker zijn het de goede dingen die me bij blijven. Dan kom ik thuis en zeg ik tegen ons mama: ‘dat was nu toch een gezellige dag hé?’. En dan knikken we allebei.”

“Het is soms allemaal confronterend. Maar veel vaker zijn het de goede dingen die me bij blijven.”

Het duo wordt in De Zonnebloem bijgestaan door Paula en Mia. Paula is nog maar net aan de slag als vrijwilliger. Ze heeft zelf een moeilijk parcours achter de rug. “Toen ik nog maar twintig was, werd er bij mij kanker vastgesteld. Vanaf dan is mijn leven veranderd. Ik kreeg het financieel moeilijk en ik schaamde me daarvoor. Het was een hele drempel om het inloopcentrum toch te bezoeken. Pas na een tijdje durfde ik hier gewoon binnen te wandelen. Ik voelde me er snel thuis.”

Sinds kort neemt Paula hier ook vrijwilligerstaken op: “Ik kook, plooi de was, ik maak de ruimte schoon, help waar ik kan. Eigenlijk, wat ik thuis doe, doe ik hier ook. Voor mij is het een bezigheidstherapie. Ik heb moeilijke dingen meegemaakt, en voor mij is dit een manier om alles te verwerken en een plaats te geven.”

Paula bloeit dankzij haar vrijwilligerswerk helemaal open: “Ik heb geleerd om samen te werken met anderen in een team. Ik vind het niet erg dat het onbetaald is. Natuurlijk, geld kan je goed gebruiken, maar als mens iets betekenen voor een ander is ook enorm waardevol.”

“Als mens iets kunnen betekenen voor een ander is enorm waardevol.”

In inloopcentrum Amarant in Tienen werkt Wolfgang. Hij is afkomstig uit Duitsland maar woont al 18 jaar in België. Enkele jaren geleden werd hij ernstig ziek. Het werd moeilijk om voor zichzelf te zorgen. Hij kwam in Amarant terecht, waar hij sinds vorig jaar ook als kookvrijwilliger werkt. ”Ik kook graag. En ik vind het goed wat ze hier doen voor mensen die niet zoveel hebben en in een moeilijke situatie zitten.”

Wolf – zoals de gasten hem hier noemen – zorgt graag voor dat extraatje: lekker zelfgebakken brood of een dessertje bijvoorbeeld. “Wat het belangrijkste voor mij is? Dat ze het lekker vinden. Dat maakt mijn dag goed. Daar haal ik veel voldoening uit.”

“Wanneer de gasten de maaltijd lekker vinden is mijn dag goed.”

In de keuken wordt Wolf bijgestaan door Petra, een alleenstaande mama. Soms neemt Petra haar zoontje mee naar Amarant om hier te eten. Ze werkt al meer dan 4 jaar als vrijwilliger. “Het contact met de mensen vind ik het fijnste. Ik heb hier echt vrienden gemaakt. Ik vind het ook heel leuk om met Wolf samen te werken.”

“Ik heb hier echt vrienden gemaakt.”

Petra helpt groenten snijden, de tafels dekken, koffie maken en de soep uitschenken. “Als ik dit niet zou doen dan zit ik thuis maar alleen. Hier blijf ik in contact met de mensen. En ik leer nog een ding of twee. Zoals lekkere gerechten maken. Die probeer ik dan thuis ook uit.”

Sinds kort staat Josefien aan de toog van Amarant. Ze is 26 jaar en heeft sociaal werk gestudeerd. Josefien onthaalt de mensen, registreert de bezoekers en ontvangt de bijdrages voor de maaltijden. “Het is een erg leuke omgeving om te werken. Vooral het contact met kwetsbare mensen vind ik boeiend. De tijd vliegt hier voorbij.”

Josefien ontdekte dankzij dit werk dat ze graag in deze sector verder willen gaan. “Het is voor mij een goede manier om het werkveld en mijn interesses verder te verkennen, ik beschouw het ook een beetje als een opstap naar betaald werk.”

“Ik zou vrijwilligerswerk ook zeker aanraden aan andere mensen, ik zou er wel bij zeggen dat je toch wel sterk in je schoenen moet staan en een open blik moet hebben. Maar er hangt hier altijd een enorme warme sfeer. Iedereen zorgt voor iedereen, en dat vind ik fantastisch. In het dagelijkse leven zou ik nooit in contact komen met deze doelgroep en deze ervaring kunnen opdoen. Het werk zelf is ook enorm zinvol, ik vind het een fantastisch initiatief om mensen die in sociaal isolement leven – door gebrek aan geld of contacten – dat zij hier een plek vinden waar zij aansluiting vinden. Voor mij is de balans positief: dus ik zou zeggen…probeer het zelf eens!”

“Er hangt een enorm warme sfeer. Iedereen zorgt voor iedereen.”