Mentale zorg die meteen nodig is

“Ik kom van overal en nergens. Ik had niet echt een vaste thuisplaats, maar ben eerder ontworteld. Twintig jaar geleden volgde ik mijn vrouw naar Antwerpen. In Mortsel stichtten we ons gezin met drie kinderen. Mijn vrouw had altijd al een problematiek van ups en downs. Op een zeker moment groeiden we uiteen en probeerden elk ons eigen geluk te vinden. Zij heeft dat niet gevonden. Toen ik gebeld werd, wist ik meteen hoe laat het was want ze had al eens een poging gewaagd.

De politie vroeg of we slachtofferhulp wilden en ik dacht: schaadt het niet, dan baat het wel. Die gebeurtenissen hadden een enorme impact. Je verliest even al je toekomstperspectief. Op dat moment overheerste de bezorgdheid hoe de kinderen ermee zouden omgaan.

“En dan kwam het telefoontje van Slachtofferhulp van het CAW. “Wil je erover praten?”

Daar ben ik op ingegaan, samen met de kinderen. Zij zijn een paar keer geweest, maar voelden al snel dat het voor hen minder nodig was. Ik leerde dat mijn kinderen heel veerkrachtig zijn. Annelies van Slachtofferhulp hielp ons goed verder. Ik voelde mij op mijn gemak om mijn verhaal te doen. Na elke sessie dacht ik: nog ééntje om mijn hart te luchten. Na een jaar kon ik het afsluiten. Dat is het fijne aan slachtofferhulp, er is geen verplichting om te blijven gaan. Je kan zelf aangeven of je nog nood hebt aan begeleiding. Je ervaart nergens druk.

Ik zat in een diep dal waaruit ik mijn weg zocht. De sessies met Slachtofferhulp waren lichtpunten en ankerpunten. Je leeft er niet per se naartoe, maar je kijkt welke stappen je gezet hebt in de tussentijd. Op het werk kon ik ook met een psycholoog praten, maar dat blijft altijd wel een beetje in de werkcontext, dat ging meer over het functioneren. Bij Slachtofferhulp kon ik mijn verhaal doen en dat heeft me enorm geholpen. Ze luisteren en geven advies zodat je vooral jezelf leert helpen. Er wordt veel naar binnen toe gereflecteerd zodat je je emoties naar buiten kan laten komen. Dat heeft mij sterker gemaakt. Slachtoffer zijn overkomt je. De drempel om naar hier te komen was vrij hoog omdat ik dacht dat ik het alleen zou moeten kunnen.

Het turbulente, de hoogtes en laagste, dat zat er altijd wel in bij mijn vrouw.  We hebben samen veel dingen doorlopen. Ik was wat meegaander, zij was heel impulsief. Zij pushte me. Ik ben haar heel dankbaar, voor de liefde en voor onze kinderen.

Ik leerde bij Slachtofferhulp dat alles in golven komt. En dat je een rugzak hebt, gevuld met emoties. Als je die rugzak wegduwt en voor je houdt, dan wordt het heel zwaar. Maar als je die draagt en dichtbij je houdt, dan is het makkelijker om te dragen. Je moet emoties niet wegsteken, dat is wat ik de kinderen vaak gezegd heb. Mensen zeggen in zo’n moeilijke periode vaak ‘veel sterkte’. Maar dan ben je dan net op je zwakste. Je hebt niet veel aan die boodschap op die moment. Je moet aanvaarden dat je even zwak mag zijn. Als er tranen vloeien, dan is dat oké. Een mens is opgebouwd uit emoties, je moet dat niet tegenhouden. Je moet het meenemen en proberen zoveel mogelijk bespreekbaar te houden.

Eén van de zaken waar ik mee zat, was schuldgevoel. Mag ik nog plezier hebben? Al die verantwoordelijkheid rust op je schouders. Je voelt je schuldig dat je verdergaat met je leven, maar daar leerde ik mee omgaan. Ik laat de toekomst op me afkomen. Iets forceren, dat werkt niet. Ik probeer terug dingen toe te laten en mezelf open te stellen. Ik probeer vooral mijn kinderen content te maken nu. Ik voelde me soms schuldig als ik iets voor mezelf deed en de kinderen achterliet maar nu heb ik geleerd dat dat ook oké is. Die kunnen dat.

Als je slachtoffer bent, dan moet je er niet mee blijven zitten. Dan wordt het te groot en geraak je er in verloop van tijd niet meer uit. Dan blijf je eigenlijk in je verdriet zitten. Het beste wat je kan doen, is praten met mensen die er voor opgeleid zijn en waar je een vertrouwensband mee hebt. Dat heb ik bij Slachtofferhulp gevonden.

Alles laat een litteken na, maar bij slachtofferhulp helpen ze wel om dat mooi te laten helen.

Ik kende Slachtofferhulp wel, maar je verwacht nooit dat je het zelf nodig zal hebben. Ik ben dankbaar dat zij er zijn om te helpen. Je moet de hulp zelf wel willen, maar ik ben blij dat ik op hen kon rekenen. Dat er vrijwilligers zijn die je verder helpen, dat is mooi. Je voelt dat medemensen je steunen en naar je luisteren.”

Slachtofferhulp van CAW vind je op verschillende locaties in Vlaanderen en Brussel. We zijn er ook voor jou.